اثر تجویز عصاره آبی کرفس وحشی بر میزان گلوکز و چربی های سرم در موش صحرایی دیابتی

مقدمه: بیماری دیابت قندی یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک بدن می باشد که با عوارض ناتوان کننده ی متعدد در درازمدت همراه است. با توجه به اهمیت درمانی گیاهان دارویی، گیاه کرفس وحشی دارای خاصیت کاهش دهندگی سطح پراکسیداسیون لیپیدی و سطح برخی چربی های سرم در مدل تجربی هیپرلیپیدمی حیوانات آزمایشگاهی می باشد. در مطالعه ی حاضر اثر تجویز داخل صفاقی عصاره آبی این گیاه بر میزان گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول ldl و hdl موش صحرایی دیابتی بررسی شد. مواد و روش ها: برای این منظور موش های صحرایی ماده (28=n) به چهار گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با کرفس وحشی، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی تقسیم بندی شدند. عصاره ی آبی گیاه به میزان 200 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 4 هفته و به صورت یک روز در میان تجویز شد. میزان گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول ldl و hdl سرم قبل از بررسی و در هفته های دوم و چهارم پس از بررسی تعیین شد. یافته ها: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته ی چهارم در مقایسه با هفته ی قبل از آزمایش نشان داد (001/0p<) و در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی کاهش مختصر و غیرمعنی دار در مقایسه با گروه دیابتی در همین هفته مشاهده شد. به علاوه سطح تری گلیسرید در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته ی چهارم نسبت به هفته قبل بررسی (05/0p<) نشان داد و سطح تری گلیسرید در هفته ی چهارم در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی دار پایین تر بود (01/0p<). هم چنین یک کاهش معنی دار در سطح کلسترول سرم در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی در هفته ی چهارم در مقایسه با گروه دیابتی مشاهده شد (01/0p<). از طرف دیگر، میزان کلسترول hdl و ldl در گروه دیابتی تحت درمان در هفته چهارم در حد معنی دار و به ترتیب بیشتر (05/0p<) و کمتر (01/0p<) از گروه دیابتی بود. نتیجه گیری: تجویز داخل صفاقی عصاره ی آبی کرفس وحشی در مدل تجربی دیابت قندی، هر چند فاقد اثر هیپوگلیسمیک بارز بود، موجب تغییرات مطلوب و سودمند در سطح لیپیدهای خون می شود.